آگاهی

امام خمینی رحمه الله و خدمت‏به شاگرد

آیت الله عزالدین زنجانی می‏گوید: در ایامی که به درس اسفار امام خمینی رحمه الله می‏رفتم به بیماری «حصبه‏» دچار شدم . فصل زمستان بود . آن موقع، حصبه بیماری خطرناکی به شمار می‏آمد . منزل ما در گذر جدا بود و منزل امام در حوالی همان گذر بود . ایشان بعد از اطلاع، هر صبح و شب به عیادت من می‏آمد; یادم هست که ایشان یک شب به عیادت من آمده بود و دکتری هم قبل از ایشان آمده بود و چون داروی اشتباهی داده بود، حالم بسیار بد بود . امام در آن شب زمستانی به دنبال طبیبی رفت و او را به خانه آورد و بعد از بهتر شدن حالم، خانه را ترک کرد و آنگاه وسایل انتقال مرا به بیمارستان فراهم کرد . ⁽¹⁴⁾

امام خمینی رحمه الله و خدمت‏به زائران

در یکی از سالها، امام با چند تن از علمای دیگر، برای زیارت مرقد حضرت امام رضا علیه السلام به مشهد رفت و در آنجا خانه‏ای اجاره کردند . آنان هر روز بعد از ظهر به طور دسته جمعی به حرم مطهر می‏رفتند و پس از زیارت و دعا به خانه مراجعت می‏کردند و در حیاط می‏نشستند و چایی می‏خورند . امام هم هر روز همراه بقیه به حرم می‏رفت . ولی پس از زیارت، زودتر برمی‏گشت و حیاط را جارو می‏کرد; فرش را می‏انداخت و چای آماده می‏کرد . روزی یکی از همراهان پرسید: حیف نیست‏برای خاطر دوستان و پذیرایی از آنان دعا و زیارت را مختصر می‏کنید؟ پاسخ داد: ثواب این کار از زیارت و دعا کمتر نیست . ⁽¹⁵⁾

امام خمینی رحمه الله و وصیت‏به خدمت

امام خمینی رحمه الله در وصیت نامه اخلاقی خود به فرزندش می‏نوسید:

«پسرم، از زیر بار مسئولیت انسانی; که خدمت‏به حق در صورت خدمت‏به خلق است، شانه خالی مکن که تاخت و تاز شیطان در این میدان کمتر از میدان تاخت و تاز در بین مسئولین و دست‏اندرکاران نیست . و دست و پا برای به دست آوردن مقام هرچه باشد، چه مقام معنوی و چه مادی مزن، به عذر آنکه می‏خواهم به معارف الهی نزدیک شوم یا خدمت‏به عبادالله نمایم که توجه به آن از شیطان است، چه رسد که کوشش برای به دست آوردن آن .»